ପାଠକ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କୁ ସ୍ୱାଗତ, ଆଜି ମୋତେ ଟିକେ ଦୁଷ୍ଟାମୀ କରିବାକୁ ଇଛା ହେଲା ସେଥି ପାଇଁ କିଛି ଅତୀତର କଥା ମାନେ ପଡି ଗଲା | ଭାବିଲି ଆପଣମାନଙ୍କ ସହ ସେୟାର କରିବି | ଏଇଟା ମୋ ଜୀବନର ସତ ଘଟଣା | ପ୍ରଥମେ ମୁଁ ମୋ ବିଷୟରେ କହି ଦିଏ, ମୁଁ ହେଲି ପ୍ରିତମ | ମୁଁ ଗଞ୍ଜାମରେ ରହିକି ପଢେ | ଆଉ ଛୁଟିରେ ଗାଁକୁ ବୁଲି ବାକୁ ଯାଏ | ଗାଁର ଝିଅ ମାନଙ୍କ କଥା ତ ଆପଣ ଜାଣି ଥିବେ | ସେମାନେ ଭାରି ସରଳ ବିଶ୍ୱାସୀ | କିଛି ବି କହି ଦେଲେ ବୁଝି ଯିବେ | ଏମିତି ଗୋଟେ ଝିଅ ଆମ ଗାଁର ତା ନା ମଧୁ | ଦେଖି ବାକୁ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ନହେଲେ ବି ଠିକ ଠାକ | ଫିଗର କିନ୍ତୁ ଭଲ, ୩୪-୩୦-୩୪ | ତା ଗାଣ୍ଡି ଦେଖିଲେ ଖାଲି ଉଠି ଯିବ | ଠାରେ ମୁଁ ଛୁଟିରେ ଗାଁକୁ ଯାଇ ଥିଲି | ମଧୁ ଘର ଆମ ଘର ପାଖରେ | ସେ ଛୋଟ ବେଳେ ଆମ ଘରକୁ ଆସେ | ଇବେକିନ୍ତୁ ବଡ ହେଇ ଗଲାଣି | ମୁଁ ଘରେ ପହଂଚିକି ରେଷ୍ଟ କଲି | ତା ପରା ଦିନ ଭାହାରକୁ ଟିକେ ବୁଲି ବାକୁ ଗଲି | ସେ ଦିନ ଆମ ଗାଁରେ ଯାତ୍ରା ହେବାର ଥିଲା | ସେଥି ପାଇଁ ଷ୍ଟେଜ ବନ୍ଧା ହଉ ଥିଲା | ଟିକେ ବୁଲା ବୁଲି କରିକି ଘରକୁ ଫେରି ଆସିବା ବେଳେ ମଧୁକୁ ଦେଖିଲି ସେ ପାଣି ଆଣୁ ଥିଲା | ମୋତେ ଦେଖିକି ହସିଲା କହିଲା ପ୍ରିତମ ଭାଇ ଆସିଛ କି |
ମୁଁ- ତାକୁ ଦେଖିକି କହିଲି ତୁ ମଧୁ ନା, କେତେ ବଡ ହେଇ ଗଲୁଣି | ପାଠ ପଢ଼ୁଛୁ ତ |
ମଧୁ- ହଁ ପଢୁଛି | ଏଇ ପାଖ କଲେଜରେ |
ମୁଁ- ଆଉ କେମିତି ଅଛୁ ତୁ, ଘରେ ସମସ୍ତେ କେମିତି ଅଛନ୍ତି |
ମଧୁ- ତୁମେ ତ କେବେ ଆସୁନ ଆମ ଘରକୁ | ଆସିଲେ ଜାଣିବ, ବୁଝିଲ
ମୁଁ- ହଉ ଯିବି କେବେ | ତୁ ଏବେ ଯା, ମୁଁ ବି ଯାଉଛି |
ମଧୁ ପଳେଇ ଗଲା | ମୁଁ ବି ଘରକୁ ଆସିଲି | ଗାଧେଇକି ଖାଇଲି ଆଉ ଶୋଇବା ପାଇଁ ଗଲି | ହେଲେ ସୋଇ ପରି ଲିନି କେଜାଣି କାହିଁକି ମଧୁର ମୁହଁ ଟା ଆଖି ସାମ୍ନାକୁ ଆସି ଗଲା | ଏମିତି କଣ ପାଇଁ ହେଲା ମୁଁ ଜାଣି ପରି ଲିନି | ତାପରେ ମୁଁ ଉଠିକି ବସି ପଡିଲି | ଭାବିଲି ଆଜି ତାଙ୍କ ଘରକୁ ଯିବି | ସନ୍ଧ୍ୟା ବେଳ ହେଲା ମୁଁ ମଧୁ ଘରକୁ ଗଲି | ଯାଇକି ତାଙ୍କ ଘର ସାମ୍ନାରେ ମଧୁ ମଧୁ ଡାକିଲି | ହେଲେ କେହି ଶୁଣି ଲେନି | ଘର ଭିତରକୁ ଯାଇକି ଦେଖିଲି | ମଧୁ ତା dress ଚେଞ୍ଜ କରୁଛି | ସନ୍ଧ୍ୟା ଦେବା ପାଇଁ | ମୁଁ କିଛି ନକାହିଁକି ସେଇଠି ଛିଟା ହେଇ ଗଲି | ମୁଁ ଯାହା ଦେଖିଲି | ପୁରା ପାଗଳ ହେଇ ଗଲି | ତା ଲଙ୍ଗଳା ଦେହକୁ ଦେଖିକି | ତା ପରେ ନାଂଦ ପୁରା ଛିଡା ହେଇ ଗଲା | ମୁଁ ବାଣ୍ଡରେ ହାତ ମାରୁ ଥାଏ |
ଏମିତି ରେ କଣ ଗୋଟେ ପଡି ଗଲା ମୋ ହାତ ବାଜିକି | ମଧୁ ମୋତେ ଦେଖି ଦେଲା ଆଉ କହିଲା ତୁମେ କେତେ ବେଳେ ଆସିଲ | ମୁଁ କହିଲି ଏବେ ଆସିଲି | ସେତେ ବେଳକୁ ମୋ ହାତ ପୁରା ଥରୁ ଥାଏ | ହେଲେ ଚୁପ ହେଇକି ରହିଲି | ମଧୁ ସନ୍ଧ୍ୟା ଦେଇକି ଆସିଲା | ଆଉ କହିଲା ଭାଇ ଚା କରୁଛି ପିଇବ ତ | ମୁଁ ହଁ କହିଲି | ତ ପରେ ସେ ରୋଷେଇ ଘରକୁ ଗଲା | ମୁଁ ବି ତ ପଛରେ ଗଲି ଆଉ କହିଲି ଘରେ କିଏ ନାହାନ୍ତି କି ସେ କହିଲା ବାପା ନାହାନ୍ତି | ଆଉ ବୋଉ ପଡୋଶୀ ଘରକୁ ଯାଇଛି | ମୁଁ କିଛି କହି ଲିନି | ସେ ଚା କଲା ଆଉ ଏଣିକି ଦେଲା | ଆଉ ପୁଣି ରୋଷେଇ ଘରକୁ ଗଲା | ଆସିକି କହିଲା ଭାଇ ଗୋଟେ କଥା କହିବି ଖରାପ ଭାବି ବନି ତ | ମୁଁ କହିଲି ନାଇଁ କହ | କହିଲା ଭାଇ ମୋତେ ରୋଷେଇ କରି ବାର ଅଛି | ଘରେ କିଛି ପାରିବ ନାଇଁ, ସାରି ଯାଇଛି |
ତୁମେ ଟିକେ ଏଣିକି ଦେବା କି | ମୁଁ କହିଲି ଠିକ ଅଛି | ସେ ପଇସା ଆଉ ବ୍ୟାଗ ଏଣିକି ଦେଲା | ମୁଁ ଗଲି | ପାଖ ପାରିବ ଦୋକାନରୁ ଏଣିକି ଫେରିଲି | ଯେତେ ବେଳେ ମୁଁ ଗହାଭିତରକୁ ଯାଇଛି | ମଧୁ ଗୋଡ ଟେକୀକି କଣ ଗୋଟେ କରୁ ଥିଲା ମୋତେ ଦେଖିକି ଡରି ଗଲା | ମୁଁ କିଛି ବୁଝି ପରି ଲିନି | ମୁଁ ପାରିବ ଦେଲି | ସେ ରୋଷେଇ ଆରମ୍ଭ କଲା | ଆଉ ମୋତେ କହିଲା ଏଇଠି ବଷା ଭାଇ ମୁଁ ରୋଷେଇ କରିବି ଆଉ ତୁମ ସହ କଥା ବି ହେଇ ଯିବି | ମୁଁ ଯାଇକି ବସିଲି | ଆମେ କଟହ ହେଉ ଥିଲୁ | ସେ ମୋତେ ମୋ ପଢା କଥା ପଛରୁ ଥିଲା | କିଛି ସମୟ କରେଣ୍ଟ ପଳେଇ ଗଲା | ଗାଁ ରେ ଏମିତି ହୁଏ | ସେ ମୋତେ କହିଲା ଭାଇ ସେଥି ଲିଘଟ ତ ଅଛି ଟିକେ ଏଣିକି ଦିଅ | ମୁଁ ଦେଲି ଏଣିକି | ସେ କହିଲା ଭାଇ ଗାଁ ରେ କେତେ କଷ୍ଟ ଜାଣିଛ ତ | ତୁମେ ତ ପଳେଇ ଯାଉଛ |
ମୁଁ- ଆରେ ନାଇଁ ସେଥି ବି ଅସୁବିଧା ଅଛି |
ମଧୁ- ଭାଇ ଭାଇ କଣ ଗୋଟେ ମୋ uapre ଚାଲୁଛି ଦେଖିଲ |
ମୁଁ- ତା ପାଟି ଶୁଣିକି ମୁଁ ପୁରା ଡରି ଗଲି | ତାକୁ କହିଲି ରହ ଟିକେ ମୁଁ ଦେଖୁଛି |
ଦେଖିଲ ବେଳକୁ ତା ଡ୍ରେସରେ ପୋକ ଗୋଟେ ଚାଲୁଛି | ମୁଁ ତାକୁ ଦାରିଲ ବେଳକୁ ସେ ତା ବ୍ରା ଭିତରେ ପଶି ଗଲା | ସେ ଚିଲେଇ ଉଠିଲା ଆଉ କହିଲା ଭାଇ କଣ ହେଲା | ଏମିତି ହେଲା ମୁଁ କହିଲି ରହ | ତା ପରେ ତା ଡ୍ରେସ କୁ ଝଡି ବାକୁ କହିଲି ହେଲେ ବାହାରି ଲାଣି | ସେ ଚିଲାଉ ଥାଏ | ମୋତେ ଆସିକି କୁଣ୍ଢେଇକି ଧରିଲା | ମୁଁ ତା ବାହାର କରି ବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲି ହେଲେ ବାହାରି ଲାଣି | ମୁଁ ବାଧ୍ୟ ହେଇକି ତା ଡ୍ରେସ ଖୋଲି ଦେଲି | ତା ପରେ ତା ବ୍ରା ତା ଫିତା କୁ ଟାଣିଲି ତା ପରେ ଯାଇକି ବାହାରିଲା | ସେତ ବେଳ ପର୍ଯନ୍ତ ମୁଁ କିଛି ଜାଣି ପାରୁ ନଥିଲି | ମୁଁ ବଶ ପୋକ କୁ ବାହାର କରିବା ନିଶାରେ ଥିଲି | ଯେତେ ବେଳେ ପୋକ ବାହାରି ଗଲା | ମଧୁ କହିଲା ଭାଇ ପୋକ କେତେ ହଇରାଣ କରି ଦେଲା | ମୁଁ କହିଲି ଯାହା ହେଉ ବାହାରି ଗଲା | ଏତିକି ବେଳେ ଦେଖିଲ ବେଳକୁ ସେ ମୋତେ କୁଣ୍ଢେଇକି ଧରିଛି ପୁଣି ଖାଲି ବ୍ରା ଆଉ ପେଣ୍ଟ ପିନ୍ଧିଛି | ଯେତେ ବେଳେ ସେ ଉଠି ଗଲା | ମୁଁ ତାକୁ ଟାଣିକି ଧରିଲି ଆଉ hug କଲି | କହିଲି ମଧୁ ତୁ ଆଜି ମୋ ଆଗରେ ଡ୍ରେଶ ଖୋଲି ଦେଲୁ ତୋତେ ଡର ଲାଗି ଲାଣି | ମଧୁ କହିଲା ଭାଇ ମୁଁ ଜଣିକି ଖୋଲିଲି ଆଉ ଭାବିଲି ତୁମେ କିଛି କରି ବନି | ମୁଁ ତା କଥାରୁ ଜାଣି ଗଲି କି ସେ ମୋତେ ପସନ୍ଦ କରୁଛି | ତାକୁ କହିଲି ମଧୁ ତୁ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର |
ମଧୁ- ମିଛ କହୁଛ
ମୁଁ- ମିଛ କଣ ପାଇଁ କହିବି ତୁ ସତରେ ସୁନ୍ଦର
ମଧୁ- ଯଦି ମୁଁ ସୁନ୍ଦର ତା ହେଲେ ତୁମେ ସେଦିନ ମୋତେ ଦେଖିଲ କିଛି କହି lani କଣ ପାଇଁ
ମୁଁ- ଆରେ ସେଦିନ ଗାଁରେ ଥିଲେ ନା ଆଉ ତୁ ବି ପାଣି ଆଣୁ ଥିଲୁ ତ କଣ କହି ଥାନ୍ତି | ତୋତେ ଗୋଟେ କଥା କହିବି ତୁ ଖରାପ ଭାବି ବୁନି | ଯାଉ ଦିନ ତୋତେ ଦେଖିଲି ସେ ଦିନ ସାରା ଆଉ ଜମା ବି ରହି ପରି ଲିନି |
ମଧୁ- ସତ କହୁଛ ତ
ମୁଁ- ତୋତେ ଏମିତି ଦେଖିଲେ କିଏ ବି କରି ବାକୁ ଇଛା କରିବ | ଏମିତି କାହିଁକି ତ ବ୍ରା ଖୋଲି ଦେଲି | ତ ଦୁଧକୁ ଧୀରେ ଧୀରେ ଚିପିଲି | ସେ ଖାଲି ମୋ ଆଡକୁ ଆସୁ ଥାଏ | ଆଉ କହୁ ଥାଏ ଜୋରେ ଜୋରେ ଚିପ | ଏମିତି ତ ଦୁଧକୁ ଚିପିବା ପରେ ଖାଇଲି | ଏତେ ଜୋରେ ଚିପିଲି ସେ ପୁରା କାନ୍ଦି ପକେଇଲା | ତା ପରେ ତା ତଳକୁ ଆସିଲି | ପ୍ୟାଂଟ ଖୋଲି ଦେଲି ଦେଖିଲା ବେଳକୁ କଳା ମଚମଚ ବାଳ | ପୁରା ପାଣି ହେଇ ଯାଇ ଥିଲା | ତା ବିଆରେ ପୁରା ମୁହଁ ପୁରେଇ ଦେଲି | ଜିଭରେ ଚାଟି ବାକୁ ଲାଗିଲି | ସେ ପୁରା ଏପଟ ସେପଟ ହେଇକି ଗଡୁ ଥାଏ | ଜୋରେ ଜୋରେ ଚାଲିଟି | ସେତେ ବେଳକୁ ମୋ ବାଣ୍ଡ ପୁରା ଟେଂଗେଇ ଯାଇ ଥାଏ | ତାକୁ କହିଲି ମୋ ବାଣ୍ଡ ଖାଇବା ପାଇଁ ହେଲେ ସେ ମନା କଲା | ତାକୁ କିଛି କହି ଲିନି ସିଧା ମାଡି ବାଇକି ବାଣ୍ଡକୁ ପୁରେଇ ବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲି | କେତେ କଷ୍ଟ ପରେ ବି ପଶି ଲାନି | ତା ପରେ chhepa ଲାଜେଇକି ଗୋଟେ ଜୋର ଧକା ମାରିଲି ସିଧା ଯାଇକି ଭିତରେ | ମଧୁ ପୁରା ଚିଲେଇ ଦେଲା | ତା ପରେ ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ପରି ଲିନି ଜୋରେ ଜୋରେ ୧୫ ମିନିଟ ଗେହିଲି | ତା ପରେ ମୋର ବାହାରି ଗଲା | ମଧୁ କହିଲା କଣ କଲେ ଆମେ ଭାଇ |
ମୁଁ କହିଲି କିଛି ନାଇଁ ତୁ କିଛି ଭବେନି | ଏମିତି କହିଲି ମୁଁ କହି କୁଣ୍ଢେଇକି ଧରିଲି | କିଛି ସମୟ ପରେ ପୁଣି ଥରେ କଲି | ଆଉ ଗେହିଁ ସାରିବା ପରେ ତାକୁ ପଚାରିଲି କେମିତି ଲାଗିଲା | ସେ କହିଲା ମଜା ଲାଗିଲା ଭାଇ | ତା ପରେ ତାକୁ କିସ୍ସ କଲି ଆଉ ଫେରି ଆସିଲି | ଏମିତି ଥିଲା ମୋର କାହାଣୀ | ଗାଁରେ ଥିଲା ପର୍ଯନ୍ତ ଯେତେ ବେଳେ ସମୟ ହୁଏ ମୁଁ
କରେ ତାକୁ | ମୋର କାହାଣୀ ଟି ଆପଣଙ୍କୁ କେମିତି ଲାଗିଲା ଜଣେଇବେ ନିଶ୍ଚୟ |
ବିଦ୍ର: ଏହି କାହାଣୀ ଓ ଏଥିରେ ଥିବା ଚରିତ୍ର ଗୁଡିକ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ କାଳ୍ପନିକ ଅଟେ ଏବଂ ଏହା କେବଳ ୧୮ବୟସ ରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ ପିଲା ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଅଟେ ।